اگر چه رویا در فیلم سینمایی حمال طلا، نام همسر سابق رضا است که او را ترک کرده و ...؛ اما در واقع آمال و آرزوهای بد بادرفته طبقه متوسط جامعه است؛ طبقه ای که در نا امنی اجتماعی و فشارهای شدید حاکمیتی مجبور به ترک کارگاه های خود می باشند و اکنون حمال طلا به وضوح نشان می دهد که چگونه این آرزوها بر باد می رود و حتی بر بستر سخت کوشی و پالایش فضولات انسانی و بطور کل با تمرکز بر توان نیروی انسانی در وضعیت حاکمیت کنونی، امکان تحقق ندارند. تصویری که در نهایت به وسیله حاکمیت در ایجاد خودخواسته حُباب در بازار سرمایه و سپس شکستن آن، اسباب فلاکت و سیاه بختی مطلق طبقه متوسط را پدید آورده و نهایتا مرگ این طبقه را در بستر کثافت و سیاهی نوید می دهد. مرگی که در چهل سالگی انقلاب اسلامی به مخاطب سینمایی نوید داده می شود و در این میان مدیریت سینمایی کشور تنها سعی کرده تا به تغییر فضای تاریخی اثر اهتمام ورزیده و با نادیده انگاشتن اقدامات اقتصادی پیش و پس برجامی دولت بنفش، موضوع نوسانات سکه را در دولت گذشته را بازسازی نماید و این همه در حالی است که اساسا حمال طلا به هیچ دولتی کار ندارد و اصل و اساس حاکمیت را مورد هجمه خود قرار داده است.